Vandaag wilde ik eens schrijven over mijn twee kakelverse passies: fitness en BBC radio 4. Beide zijn extreem behulpzaam bij een goede nachtrust. Over de eerste valt niet veel te zeggen, behalve dat ik me weer met veel enthousiasme in de oude vertrouwde oefeningsroutine heb gestort. Ik eet. Ik fiets naar Balham. Ik sport. Ik drink heerlijke gratis koffie met een gratis krantje in de kantine van het ommeunig hippe sportcomplex. Ik kom thuis, en val in slaap met een heerlijk half uurtje comedy of actualiteit op de radio. Nu is de vraag, is dit wel een acceptabele levensstijl voor een 23-jarige in één van de grootste en meest bruisende steden van Europa?
Praatradio is dus mijn nieuwe ding. Ik heb me er nooit zo in verdiept, maar worden er in Nederland überhaubt nog hoorspelen gemaakt? In Engeland is het in ieder geval nog altijd big business. Radio-soap The Archers, zo oud als het fenomeen radio zelf, wordt nog elke dag door een groot aantal Britten beluisterd. Verder is elke zichzelf respecterende cabaretier en acteur met enige regelmaat te horen op de radio. Zo zijn er absurde comedy sketch-shows, opvoeringen van literaire klassiekers, en idioot simpele maar hilarische woord- en praatspelletjes te horen op mijn nieuwe favoriete radiostation. Sinds Nicola en ik in begin juli een opname hebben bijgewoont van een dergelijk radio 4-juweeltje (een ridiculeuze sitcom over een luchtvaartmaatschappij met maar 4 personeelsleden), heb ik een verregaand enthousiasme ontwikkeld voor dit door velen gezien als 'achterhaalde' medium. In deze hoedanigheid is radio een ontzettend effectief forum voor talentvolle mensen om te laten horen wat ze kunnen, in plaats van hun potentieel in een half uurtje op de vrijdagavond op BBC1 te proppen.
Maar goed, nu ik met enige regelmaat, uitgeput en wel, al luisterend naar de praatradio in slaap val, kopje thee op het nachtkastje, voel ik me steeds meer een oude vrouw met onvoldoende energie. Hoewel ik de breinaalden heb klaarliggen voor een nieuw project zodra de herfstkou de kop opsteekt in Londen, vraag ik me af of het gepensioneerde plaatje dan niet net iets te compleet wordt. Hier kan gelukkig zeer binnenkort verandering in komen. Na deze week ben ik namelijk eindelijk verlost van een slordige 4 uur die ik elke dag van deur tot deur nodig heb om me van Gilbey Road in Tooting naar Victora House in Aldershot en terug te slepen. Wellicht ben ik dan in staat mijn avondlijke routine iets aan te passen. Actiefilm en Gin & Tonic, anyone?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten