Balans.

Een beetje balans. Moeilijk te vinden in een stad vol hectiek, herrie en andere onregelmatigheden. Na een aardige trainingsessie na het eten liep ik, voor ik het wist, de Lidl in en kwam naar niet alleen naar buiten met de geplande zak appels in mijn tas, maar ook nog eens een flink en lekker stuk Duitse chocola. Laten we daar alsjeblieft geen gewoonte van maken, maar het was heerlijk. Soms verlang je naar een beloning. Niet alleen voor het sporten, want dan kan ik net zo goed thuisblijven, maar voor het netjes afhandelen van mijn zaakjes in Aldershot. Vandaag heb ik, met behulp van het uitzendbureau, te kennen gegeven dat ik, vlak voor het einde van de zes weken, mijn notice in wil leveren. Mijn Duitse manager vond het jammer, maar begreep mijn beslissing die ik met name heb toegelicht met de frustratie die de godganze dag telefoneren met zich meebrengt. Zelfs mijn trainer-Belg, bot als hij soms kan zijn, was heel positief, en moedigde me aan werk te vinden waar ik iets meer lol aan kan beleven.

Eenmaal in de trein, voelde ik me dus danig in balans. Het uitzendbureau belde me dat ik na volgende week de bonus op mijn rekening gestort krijg. Dat houdt me nog wel even in leven zou ik denken. Als ik de balans er tenminste een beetje inhoud en mijn hele bankrekenaing niet plunder voor onnodige pub- en LIDL-uitgaven tenminste. Maar goed, nu heb ik ook nog een aantal dagen te gaan. Vervelend genoeg wil het uitzendbureau dat ik de vrije dagen van mijn reisje Nederland en algemene Britse vrije dag bank holiday inhaal, dus ben ik volgende week ook nog drie dagen bezig in Aldershot: dinsdag, woensdag en donderdag. Ik doe mijn uiterste best zo gebalanceerd mogelijk te blijven, en alle frustratie dusdanig uit te bannen, dat ik deze laatste vijf dagen een stuk gemakkelijker doorkom dan de afgelopen vijf weken.

Maandag heb ik gelukkig vrij weten te vragen, aangezien de mensen van Coca Cola me toch wel heel graag wilde spreken over de baan als vertaler, en de interviewtijd speciaal voor mij van donderdag naar maandag hebben verplaatst. Ik weet overigens niet of dat betekent dat ik de enige kandidaat bent. Het enige wat ik kan doen is me alvast mentaal voor te bereiden: knalrode outfit een beetje TE? Al cola-light-drinkend (waar is die gespierde loodgieter?!) en prodent-gilmlachend binnenlopen? Of, ja, gewoon mezelf, in sjieke rok met blouse. Balans moet er blijven, toch?