We gaan een spannende tijd tegemoet, dat is zeker. De schreeuwerige billboards zijn enkel het begin: all is fair in love, war and politics, zeker als de politieke twisten voor het eerst in de geschiedenis via TV-debatten worden uitgevochten. Overal in Londen voel je de spanning langzaam opbouwen: op St.Panrcas preekt Brown, in Watfort wauwelt Clegg en op de South Bank babbelt Cameron erop los. Alvorens kriskras het land door te trekken moeten de politiek leiders kennelijk van de metropoolse zeepkist gebruik maken. Ik vraag me af hoe de rest van het land zich daarover voelt.
Sowieso een raar gevoel dat de politici zich vooral concentreren op de marginal seats. En dan heb je nu niet meteen het gevoel dat zij er voor het hele land handjes staan te geven. Newsnight, de Britse NOVA, laat zien hoe Brown op campagne de meeste journalisten straal voorbijloopt. Hij wil met de gewone man praten. Of de gewone man hier nu van gediend is of niet, op de rest van de stemmers komt dit meer dan vervreemdend over. Brown is een econoom, een slimme politiek denker, maar weet zich publiekelijk maar zelden een houding te geven. Cameron deelde bij het ochtendgloren al bekertjes thee uit aan de journalisten bij zijn voordeur. Zijn planning zelfs zo goed dat hij zelfs een zwangere echtgenote heeft weten te regelen: 'Mrs Cameron opts for labour once more' grapt Newsnight. Arme Nick Clegg kampt nog steeds met zware onbekendheidsverschijnselen, dus hij kan het zich absoluut veroorloven om ook maar 1 hand ongeschud te laten, en om ook maar 1 journalist in de kou te laten staan.
Zwaar weer. De grootste vraag lijkt te zijn in hoeverre deze race om uiterlijkheden gaat draaien. Een maand lang is Brittanniƫ een battleground, met Londen in het midden. Uw razende reporter tracht de boel dan ook goed in de gaten te houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten