This country needs healing.
In fact,
What this country really needs..
is a Doctor!
In de seizoensfinale van jaargang drie van de hernieuwde Doctor Who, drie jaar geleden, weet een ingenieuze Master, aartsvijand van onze held, het tot premier van Groot-Brittannië te schoppen. Met een duivelse glimlach (genie John Simm) gebruikt de slechterik de bovenstaande woorden in een landelijke toespraak om de legendarische Doctor, toen nog gespeeld door David Tennant, naar het hol van de leeuw te lokken. Met succes. Vermakelijk stukje televisie, zou je zeggen: niet meer, niet minder. Think again.
De 'Zendtijd Voor Politieke Partijen' lijkt hier zowaar beduidend belangrijk dan in Nederland. In vergelijking met de klungelige filmpjes die een VVD en D66 in elkaar weten te plakken, zijn de spotjes van Labour en Tories ware meesterwerken. Na het journaal was Labour vanavond aan de beurt: Sean Pertwee, zoon van Doctor III, die de rol begin zeventiger jaren vertolkte, wandelt al pratende op een hele lange weg. De broodschap is glashelder: this is not the time to change direction. In tijden van economische crisis is het beter om gestaag hetzelfde pad te blijven behandelen, met een premier die weet wat hij doet en hoeveel tijd het gaat kosten. Bij een kronkelend zijweggetje blijft Pertwee even staan, om vervolgens (rechtzodiegaat!) niet van het gekozen pad af te wijken.
De associatie met Doctor Who zou nog ietswat ver te zoeken zijn, als de laatste beelden van de spot niet door een wel heel bekende stem werden gekaapt. Niemand minder dan David Tennant, de beste Who ooit, spoort ons in helder Schots aan om Labour te stemmen. The Guardian grapte al snel dat de reclame een geslaagde poging was om Gordon Brown letterlijk een nieuw gezicht te geven: Whovian Regeneration. De Doctor heeft zijn gezicht al elf maal veranderd, waarom zou het Gordon niet lukken? Gek genoeg vergeet de krant te noemen dat een dergelijke associatie al zo'n vier jaar geleden werd gemaakt. In de sketchshow Deadringers, waar Tony Blair al menig maal succesvol werd geïmiteerd, veranderde een wanhopige Tony Blair op zijn Who's plotsklaps in David Tennant, in een laatste poging de kroon niet te hoeven overdragen aan tweede man Gordon Brown.
The Guardian merkt wel scherp op dat Labour met deze spot duidelijk probeert om Gordon buiten beeld te houden: hij wordt genoemd, maar het is een veel populairdere Schot die de politieke boodschap uitspreekt. Ondanks het feit dat deze party political broadcast een informatief en vernuftig stukje marketing betreft, blijft het de vraag of de PR-transformatie van een partij die al dertien jaar aan de macht is wel realistisch is. New Labour was in 1997 immers al dé linkse regeneration van de afgelopen decennia. Om dat te evenaren heeft Brown wellicht meer nodig dan een stukje gewiekste spindoctorij. In tijden van conservatief moddergooien moet ik echter wel bewondering opbrengen voor de toon die Labour weet te bewaren. Naast lege beloftes en holle beschuldigingen, is de stembus met Labour-stemmen wellicht toch "bigger on the inside.."
http://www.guardian.co.uk/politics/blog/2010/apr/12/labour-dr-who-election
http://www.youtube.com/watch?v=kzlOBn029b8 (Tony Blair 'regenerates' )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten