Thing

Zojuist de laatste pagina's van Paulien Cornelisse's Taal is zeg maar echt mijn ding verslonden, een rariteitenkabinet aan heerlijke column over hoe Nederlanders op het moment met hun taaltje omspringen. Welnu, dit bracht mij aan het denken, want hoewel ik mij afgestudeerd kenner van de Engelse taal mag noemen, blijf ook ik me maar verbazen over de grote hoeveelheid vreemde taalconglomeraties die de Engelsman acceptabel acht. Misschien moet ik ook maar eens een verzameling aan gaan leggen, en vanaf heden wat alerter zijn op de logica die achter de woorden van de Britse medemens schuil gaan. Toch weet ik ook nu al een paar favorieten te noemen:

- How are you? / You alright? / How's things?

Vaak uitgesproken als 'Houwjoe', 'Housethings', 'Jerait', 'Jereet', 'Jeriet' (hangt af van dialect Engelsman/vrouw in kwestie) of gouwe ouwe 'How are you doing, old chap'. LET OP: Geen van deze bastaardvormen van deze vraag naar het welzijn van de luisteraar heeft ook daadwerkelijk tot doel dat deze luisteraar ook daadwerkelijk antwoord geeft op deze vraag. Niet zoals in Nederland, waar elk antwoord behalve 'Goed' onacceptabel wordt geacht, maar daadwerkelijk geen antwoord. Behalve dan You alright terug, waar je vanzelfsprekend geen antwoord op kunt verwachten. Geef je wel antwoord, dan kijkt de Engelsman danig ongemakkelijk. Na drie jaar in dit landje nog steeds moeilijk aan te wennen.

- Might/maybe/I thought we would/perhaps/could possibly/may potentially/we had probably better.. Ik denk zowaar dat ik nooit meer binnen de Nederlandse samenleving zou kunnen functioneren. Ik kreeg laatst een vrij directe e-mail van een Nederlandse vriendin, die mij, ondanks de onschuldige mededeling die het bericht betrof, nog uren trillend op de bank deed zitten. Een Engelsman spreekt je erop aan dat je het misschien verkeerd zou kunnen hebben, waar de Nederlander ronduit zegt dat je fout zit en nog een idioot bent ook. Een Engelsman zegt 'I was thinking we might want to take it easy for a bit, maybe' en een Hollanders deelt je simpelweg mee dat het 'uit' is. Een maatschappelijk kussentje dat me wel bevalt, maar waar je ook voor uit dient te kijken. Een drieste boodschap, hoewel goed verstopt, blijft immers onveranderd.

- To go for a drink. Is er in dit land nooit eentje. Natuurlijk, het Hollandse 'even een lekker bakkie doen' mondt soms uit in een meervoud aan 'bakkies', en 'even een boterhammetje eten' blijft evenmin beperkt tot die ene snee met hagelslag. De Britse, alcoholische variant is echter een stuk lastiger te doorgronden. Alsof ze de mogelijkheid van een enkele versnapering open willen houden indien het gezelschap of de pub in kwestie te wensen overlaat. Meestal eindigt een dergelijk voorstel, indien geaccepteerd, echter in een jolige avond in de kroeg, wellicht voorzien van quiz, bordspel of politiek getinte discussie. Als werkende Engelsvrouw dien ik er daarom rekening mee te houden dat dergelijke voorstellen een ernstig effect zullen hebben op de gewenste nachtrust.

De voorbeelden blijven met groot gemak uit mijn brein tuimelen. En toch zijn de meeste mensen hier er volop van bewust hoe, wat en en waar hun taal ge- en misbruikt wordt. Het land van Shakespeare gaat er immers er prat up: taal is hun kracht, hun deeg, hun manier om de wereld te verwerken en onder woorden te brengen. Taalverarming is des duivels, maar wordt vaak geschoven op het oprukkende leger der Amerikaanse invloeden. Een vrije vertaling van het zojuist door mij verslonden werk zou dan ook zijn: Language is, you know, like, really, totally mental. Gekte als understatement van de eeuw. Niet gek, sprak de vertaler.