Londen trouwt

Een Britse nachtmis op kerstavond heb ik al eens mogen meemaken, evenals een klassieke 21ste verjaardag en natuurlijk een authentieke afstudeerceremonie. Een trouwerij stond echter nog hoog op mijn verlanglijstje der Engelse mijlpalen die ik wel eens een keertje mee zou willen maken. Afgelopen zaterdag werd deze wens vervuld, al zij het met een feestelijk oranje randje. Mijn lieve Nederlandse collega trouwde gister met haar Engelse vriend, wat gevierd werd met een waarlijk spetterend feest. Boven alles was het toch maar weer even duidelijk hoe haarfijn Britten en Nederlanders ook op sociaal vlak op elkaar aansluiten.

Een groot gedeelte van de feestelijkheden was buitengewoon Engels: de bridesmaids, de best man, de I will's, de ushers, en zelfs het aansnijden van de bruidstaart. Of is de TV zo mijn brein doorgedrongen dat ik dergelijke tradities ten onrechte enkel met Amerikaanse en Britse dramaseries associeer? Ik was immers ook al stomverbaasd dat het in de lucht kieperen van een stel witte duiven tot het klassieke deel van de Almelose Blijde Dag van mijn nicht en diens man behoorde. Hoe dan ook maar flink genoten van alle culturele heerlijkheden.

De locatie was onmiskenbaar Brits. Het prachtige noord-Londense landhuis dat het bruidspaar had uitgekozen was een waar negentiende-eeuws paleisje, met aangesloten landerijen die perfect als achtergrond van de bruidsfoto's dienden. Het vermaak, een jolige Engelse DJ die ons aan verschillende spelletjes onderwierp, kon ook haast niet Britser.

De balans was echter alles behalve ver te zoeken. Met al dit Engelse geweld was het immers enorm fijn om te zien dat de Nederlandse gasten ook zowaar onmiskenbaar afkomstig waren uit ons kikkerlandje. Enorm lang, luid, en vol goede bedoelingen van Hollandse gezelligheid maakten zij het feest nog een beetje extra bijzonder. Welke andere nationaliteit kan op zo'n succesvolle wijze een ontroerende en grappige speech houden voor moedertaalsprekers, in een taal die niet de hunne is?

Bovendien volgde er na de bruiloft een ultieme mengelmoes der twee culturen. Gezellig met Nederlanders en Engelsmannen (en mijn pseudo-Nederlandse huisgenoot) de pub in. Want van een nightcap houden Hollanders en Londenaars zowaar bijna evenveel. Pint? Ja, ik wil.