Maar which is which? Na een gewoonweg heerlijk weekend van Oerhollandse Sintse gezelligheid met de naaste familie was ik zowaar een beetje treurig toen ik te London Gatwick landde. De vier vlugge dagen vlogen door mijn hoofd: Rotterdam, Gouda, Utrecht; pakjes, sinten, pieten; ouders, zusters, zwagers. En wat een pakjesavond: de Britse kerstochtendse vrijgevigheid steekt er bleekjes bij af. Geen wonder dat ik mijn enthousiasme over de avond maar moeilijk duidelijk kon maken aan Spaanse en Franse collega's. Mijn Hollandse medevertaler deelde gelukkig maar al te graag mee in mijn enthousiasme - en de pepernoten die ik uit mijn tas tevoorschijn toverde.
Vreemd was het, om na de kindse cadeautjesclimax te Nederland in een zwaar-anticiperend kerstig Engeland weder te keren: van chocoladeletters in de uitverkoop naar zwaar opgesmukte crimbo-gekte. Natuurlijk is de indrukwekkende nachtelijke commerciële transformatie van Sint naar Kerst te Nederland mij ook niet ontgaan, maar na een samenzijn met familie en vrienden wil je even adempauze en is het Engelse kerstgeweld gewoon een beetje te veel.
Hoewel. Toen ik de arrivals binnenliep, werd ik begroet door een bejaard kerstkoor. Bijna net zo mooi als de a capella Pieten te Utrecht vrijdag, en precies op het juiste moment. Welkom terug, pseudo-Brit, een dikke kerstknuffel voor die laatste weken 2010.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten