Humbug

Geen zorgen, ik geniet nog altijd met volle teugen van het Londense kerstgedruis. Gister begaf ik me met sneeuwvlokken op de radar nog propvol enthousiasme richting het centrum om daar de befaamde boom in Trafalgar Square te aanschouwen - met kerstkoor eronder. Vandaag drong ik me door drukke doch prachtig versierde straten om die laatste, cruciale kerstpresentjes aan te schaffen. En morgen zit ik stralend in een adembenemende Royal Albert Hall om aldaar een hoogst-traditioneel Engels carol-concert te aanschouwen.

Zoals menige grommende Brit zie ik echter ook de negatieve kanten van de opgetutte wereldstad pre-kerst. Deze Scrooge ergert zich, net als het origineel, voornamelijk aan de tientallen collectebussen die tijdens de decemberdagen dagelijks onder de Londense neus worden geduwd. Charities zijn door het jaar heen al alom aanwezig in het Britse, maar met kerst wordt het, zeker in de hoofdstad, toch echt te gek: in de winkel, op straat of in de metro, de goede doelen vragen vol enthousiasme voor een feestelijke bijdrage. Natuurlijk gaf ik maar al te graag een pond aan het matrozenkoor dat mij van onder de fameuze boom warempel in het Nederlands toezong. Vanzelfsprekend deed ik met liefde een paar centen in het bakkie voor Londen's meest bekende kinderziekenhuis toen ik een knuffelbeer bij Harrod's kocht. Maar om nou in een volle ondergrondse kennis te moeten nemen van het indringende geschud van een collectebus - waarna zij die gaven en zij die de dame met blozende wangen negeerden even ongemakkelijk de metro uitstapten - gaat deze zure kerstpruim een beetje te ver

Nee, dan die boom. Het meest beroemde plein van Londen krijgt elk jaar een boom uit Noorwegen. Waarom de Noren de Britse hoofdstad toch elk jaar afschepen met een gedeeltelijk kaal exemplaar, terwijl deze dame's geboortestad Gouda de meeste jaren een uiterst voluptueuze den krijgt toegezonden vanuit Noorse zusterstad Kongsberg, blijft één van de best bewaarde geheimen van inter-Europese kerstpolitiek.

Hoewel ik donders goed weet dat ik van kerstig Londen aan het genieten ben, en dat mijn negativiteit simpelweg een reactie is op het feit dat ik baal deze periode veel te vlot is omgevlogen, baart mijn kerstgegrommel me enige zorgen. Wellicht moet ik, als hedendaagse copycat van Dickens' meest befaamde creatie, ook maar gewoon gaan slapen en op kerstochtend (te Quebec) vol furore ontwaken. Nu maar hopen dat mijn drie geesten hun collectebussen thuislaten.